skuteczność

  • Kontrakt szkoleniowy – czy takie motywowanie w ogóle ma sens?

    Większość lektorów języków obcych jest zdania, że rozwój językowy ma większą szansę na zaistnienie, gdy cele językowe są przejrzyste – szczególnie, gdy mowa o motywowaniu uczniów dorosłych.  Spotykając się z nową grupą nie możemy założyć z góry, że uczestnicy wiedzą jaki jest cel naszych lekcji – niezależnie od tego, czy nauka ma miejsce w szkole językowej czy w firmie, powinniśmy najpierw zająć się uściśleniem celów językowych i sprawdzeniem jakie indywidualne cele stawiają sobie uczestnicy. Przydatnym narzędziem ustalenia zgodności celów trenera i uczestników jest wstępne zapoznanie się i omówienie ich z grupą. Jedną zaś z form ustalania celów, zasad i norm pracy w grupie jest kontrakt z grupą szkoleniową.

    Kontrakt
    Gdy zajrzymy do słownika okaże się, że kontrakt to „umowa zawarta na piśmie między stronami”. Taki też powinien być kontrakt szkoleniowy – powinien stanowić (idealnie pisemną) umowę, jaką zawiera trener językowy ze swoją grupą. Kontrakt określa te czynności uczestników, które w poszczególnych warunkach są odpowiednie i nieodpowiednie. Kontrakt, który członkowie zawierają przed przystąpieniem do pracy w grupie, może w istotny sposób usprawnić ich udział w szkoleniu i zmotywować do pracy.

    Co nam daje kontrakt?
     
    Dobry kontrakt oczywiście nie służy do kontrolowania uczestników ani niepotrzebnego ograniczania ich swobody. Jego zadaniem jest raczej skierowanie energii grupy na konkretne cele i zmotywowanie uczestników do działania. Dobry kontrakt zostawia każdemu dostateczną swobodę własnych wyborów przy jednoczesnym poczuciu, że dążymy do wspólnego, uzgodnionego celu.

    Kontrakt może, a nawet powinien, podsunąć uczestnikom szkolenia konkretne kryteria oceny ich osiągnięć. Potrzeba dowiedzenia się „jak mi idzie” jest przecież jedną z ważnych potrzeb uczestników szkolenia. Kontrakt zwalnia trenera z całkowitej odpowiedzialności za pracę grupy. Zwraca uwagę uczestników, że decydując się na udział w treningu, biorą odpowiedzialność za swój udział. Mogą wpływać na kierunek pracy grupy, a także na jakość interakcji, jakie pojawiają się w procesie rozwoju grupy.

    Przyglądając się szczegółowo zaletom kontraktów szkoleniowych wymienić należy poniższe:

    – daje uczestnikowi pojęcie, na co się właściwie godzi, przystępując do nauki;
    – zapewnia nie tylko formalne czyli zdystansowane, obserwujące  uczestnictwo, ale uczestniczące, psychologiczne członkostwo w grupie;
    – zapewnia przejrzystość szkolenia;
    – członkowie grupy wiedzą jakie są ich zadania oraz jakie są metody realizowania tych zadań i osiągania celów;
    – określa metody i sposoby postępowania grupy co znaczy, że łączy bezpośrednio sposoby działania z ich skutkami;
    – precyzuje wymagania wobec prowadzącego i uczestników;
    – zapewnia stopień bezpieczeństwa psychologicznego, niezbędny dla rozwoju osobistego i podejmowania ryzyka uczenia się nowych umiejętności.

    Obszary kontraktu 
    Idealnym rozwiązaniem jest, gdy lektor i grupa wspólnie dochodzą do kluczowych dla nich obszarów koniecznych do „zakontraktowania”. Są jednak takie nieodzowne kategorie jak: 
    – cel nadrzędny grupy i cele szczegółowe, w tym cele osobiste uczestników szkolenia,
    – metody, jakimi te cele planujemy realizować,
    – ustalenie roli prowadzącego szkolenie,
    – proponowane reguły postępowania członków grupy,
    – sposoby,  jakimi będą te reguły przestrzegane.
    Te elementy są oczywiście tylko propozycją. Zawartość kontraktu jest bowiem związana bezpośrednio z rodzajem grupy szkoleniowej, jej celami, specyfiką grupy oraz temperamentem i ideologią trenera.

    Te elementy decydują  też, w jaki sposób wprowadzamy kontrakt w życie grupy. Niektórzy przedstawiają grupie kontrakt ustnie, pilnując potem jego przestrzegania.  Inni proponując swoje zasady, prosząc grupę o uzupełnienie, zaproponowanie własnych. Wspólnie je wypracowują i albo je zapisują, albo pozostawiają w pamięci. Jeszcze inni proponują gotowy, spisany zestaw norm i zasad, który jest przedyskutowany w grupie, uzupełniony przez uczestników i indywidualnie podpisany przez każdego z uczestników. Nie wyłączając oczywiście trenera.

    Ten ostatni sposób często powoduje, że uczestnicy stają się od początku bardzo aktywnymi „pilnowaczami” zasad i norm, biorą odpowiedzialność za funkcjonowanie grupy, czują się bezpieczniej i nie czekają na reakcje trenera w różnych trudniejszych momentach rozwoju grupy, ale reagują samodzielnie. Jest to bardzo korzystne i motywujące tak dla samej grupy jak i procesu uczenia się.

  • Ratunku! Co mam zrobić, moi uczniowie chcą tylko mówić?

    Też mi problem – pomyślą niektórzy z Was. 
     
    Dla części osób czytających ten poradnik to pytanie w ogóle nie jest problemem, bo takich uczniów po prostu nie macie. Wręcz przeciwnie, trzeba ich wyciągać do mówienia i zachęcać do aktywności. Natomiast bywa tak, że mamy uczniów, którzy chcą wyłącznie mówić. Najczęściej są to uczniowie dorośli lub młodzi dorośli, często na zajęciach indywidualnych. Ich poziom języka obcego jest na tyle rozwinięty, że na prawie każdy temat są w stanie porozmawiać (poziom B1, mocniejszy B1, czasami B2, a czasami wyższy). Chcą tylko i wyłącznie mówić, mówić, mówić, mówić, mówić… No i można się zastanowić, w czym właściwie jest problem. Czy taki uczeń to nie czyste złoto? 
     
    Czy to jest problem, czy to nie jest problem? Przecież uczymy się języka głównie po to, aby mówić. Hmmm, czy na pewno? 
     
    • Uczymy się języka po to, żeby rozumieć ze słuchu to, co do nas jest mówione. Czasami przez drugiego człowieka, czasami w telewizji, czasami w radiu, czasami na dworcu, czasami na lotnisku.
    • Uczymy się języka po to, aby funkcjonować również w takim świecie, gdy czasami jesteśmy  zmuszeni coś zapisać.
    • Czasami musimy również coś w tym języku przeczytać. 
    Poprawa gramatyki, rozwijanie słownictwa i innych umiejętności językowych są również niezwykle istotne. Najważniejsze jest oczywiście mówienie, ale nie należy zapominać o pracy nad pozostałymi umiejętnościami. 
     
    Jak skonstruować lekcję, żeby pomóc uczniowi rozwijać inne umiejętności niż tylko mówienie?
     
    Praktyczne rady:
     
    1. Ustal realistyczne cele nauczania: Kiedy masz ucznia, który uwielbia mówić, zacznij od wyznaczenia realistycznych celów nauczania. Zamiast próbować całkowicie zahamować jego potrzebę mówienia (nie ma  takiej potrzeby), negocjuj z nim lub z nią. Postaraj się osiągnąć umowny bilans między mówieniem a innymi umiejętnościami. Zaproponuj uczniowi, że na każdej lekcji będziecie rozmawiać przez około 70% czasu, pozostawiając pozostałe 30% na inne działania.
     
    2. Wdrażaj różnorodne ćwiczenia językowe: Rozważ wprowadzenie różnorodnych ćwiczeń językowych, które pozwolą na rozwijanie słuchania, czytania i pisania. Na przykład, przeprowadź krótkie zadania ze słuchaniem, zapisywaniem notatek lub czytaniem tekstów, a następnie omów je z uczniami.
     
    Możesz także stworzyć zadania, które wymagają od uczniów zastosowania gramatyki i słownictwa w konkretnym kontekście. To pozwoli im na bardziej wszechstronne wykorzystanie języka.
     
    3. Postaraj się zrozumieć motywację ucznia: Pamiętaj, że uczniowie, którzy chcą tylko mówić, mogą unikać innych umiejętności, ponieważ czują się w nich mniej pewnie. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć ich motywację i wskazać, dlaczego rozwijanie innych umiejętności jest równie istotne.
     
    Wyjaśnij, że rozwijanie słuchania, czytania i pisania jest kluczowe dla rozwijania ich umiejętności komunikacyjnych. To pozwoli Twoim uczniom zrozumieć język w kontekście i dzięki temu pozyskać większą pewność siebie w różnych sytuacjach życia codziennego.
     
    TEGO NIE RÓB! 
     
    Nie prowadź lekcji typu “pogaduchy”!
     
    Zadanie.  
     
    Czy ten temat jest dla Ciebie ciekawy? Czy ten problem występuje u któregoś z Twoich uczniów? Jak sobie z nim radzisz? Co dodać do mojej listy praktycznych porad?
     
    Jeżeli interesują Cię podobne metodyczne treści, wpisz się na listę osób zainteresowanych moim nowym projektem „Metodyczne Combo” – szczegóły dla zainteresowanych już 9.01. Zapisz się w formularzu poniżej, a otrzymasz informacje o projekcie.
  • Powalczmy z blokadą językową!

    Motywowanie uczniów do mówienia w języku obcym może być wyzwaniem, zwłaszcza jeśli niektórzy z nich cierpią na „blokadę” lub obawiają się używania obcego języka publicznie. W takich przypadkach istnieją strategie, które mogą pomóc rozwiązać ten problem i zmotywować uczniów do aktywnego uczestnictwa w rozmowach w języku obcym. Oto kilka kroków, które możesz podjąć:
     
    Praktyczne rady:
     
    • 1. Wprowadź symboliczny przedmiot: Użyj przedmiotu, który będzie przekazywany między uczniami i symbolizować będzie kolejność mówienia po angielsku. Może to być piłeczka, kubek z flagą angielską, marker lub inny przedmiot z symbolem brytyjskim / amerykańskim / języka, którego nauczasz. Kiedy uczeń trzyma ten przedmiot, tylko on może w danym momencie mówić i tylko w języku obcym.
    •  
    • 2. Daj rolę przewodniczącego: Przydziel uczniowi bardziej cichemu rolę przewodniczącego w konkretnym zadaniu, na przykład w dyskusji klasowej. Ta osoba nie będzie odpowiedzialna za treść zadania, ale za organizację i zarządzanie rozmową, udzielając głosu innym uczniom.
    •  
    • 3. Plan minimum: Przed każdym zadaniem określ konkretny „plan minimum” dla uczniów. Na przykład, każda osoba w parze musi powiedzieć minimum dwa plusy 
    • i dwa minusy lub każda osoba musi wypowiedzieć się bez przerwy przez minimum 15 sekund. To pomoże uczniom zmotywować się do mówienia w jasno określonych granicach. 
    •  
    • 4. Losowanie mówiącego: Jeśli chcesz uniknąć wrażenia, że faworyzujesz jednego    z uczniów, możesz wybierać osoby do wypowiedzi w sposób losowy używając przy tym patyczków laryngologicznych lub aplikacji online. Możesz wykorzystać strony:  wheeldecide.com czy classtools.net.
    •  
    • 5. Ćwiczenia z luką informacyjną: Wykorzystaj ćwiczenia z luką informacyjną (“information gap”), w których uczniowie otrzymają różne informacje  (uczeń A ma inne niż uczeń B). W trakcie trwania ćwiczenia muszą ze sobą  współpracować, aby uzupełnić brakujące części tekstu lub tabeli. To pomaga im aktywnie uczestniczyć w zajęciach i zwiększa  ich pewność siebie w mówieniu.
    TEGO NIE RÓB! 
     
    Nie pozwalaj uczniom “chować się” w Twojej klasie, poprzez dopuszczanie do głosu wciąż tych samych osób. 
     
    Pamiętaj, że to naturalne, iż niektórzy uczniowie są bardziej nieśmiali i potrzebują dodatkowej zachęty do mówienia w języku obcym. Ważne jest, aby stworzyć przyjazne 
    i wspierające środowisko klasowe, gdzie wszyscy czują się swobodnie, uczą się razem 
    i pomagają sobie nawzajem. Często to od atmosfery na lekcji zależy, czy uczeń będzie chciał się wypowiedzieć czy nie. Czy atmosfera w Twojej klasie zawsze sprzyja mówieniu? 
     
    Zadanie.
     
    A co Ty robisz, by ośmielić cichego ucznia? Dodaj jeden z pomysłów do mojej listy. 
     
    Potrzebujesz więcej taki porad? Zobacz mój kurs Korepeytycje z Metodyki
  • Brak pracy domowej: karać czy nie?

    Kwestia karania ucznia za brak pracy domowej jest tematem, który budzi kontrowersje
    i wymaga rozważenia różnych aspektów. Decyzja o ukaraniu ucznia powinna być uważnie przemyślana, najlepiej jeszcze zanim zaczniesz pracę z daną grupą czy klasą. 
     
    Praktyczne rady:
     
    • 1. Pierwszy krok: Rozmowa indywidualna: Zanim zdecydujesz się na karę, indywidualnie porozmawiaj z uczniem. Zapytaj go o powody braku pracy domowej. Wysłuchaj uważnie jego punktu widzenia.
    • 2. Wytłumacz uczniowi / uczniom wartość pracy domowej: Wyjaśnij, dlaczego uważasz pracę domową za ważną. Podkreśl, jakie korzyści przynosi regularne wykonywanie zadań domowych, takie jak utrwalenie materiału czy rozwijanie umiejętności samodzielnego uczenia się.
    • 3. Przeanalizuj potrzeby ucznia: Sprawdź, czy prace domowe, które zadajesz, są interesujące i wartościowe z perspektywy ucznia. Czy można dostosować je do jego zainteresowań i potrzeb tak, aby były dla niego bardziej angażujące?
    • 4. Daj drugą szansę: Nie wymierzaj kary od razu. Daj uczniowi drugą szansę. Ustalcie wspólnie, jak można poprawić sytuację i osiągnąć cel wykonywania pracy domowej.
    • 5. Bądź elastyczny/elastyczna: Każdy przypadek jest inny, więc staraj się rozważyć indywidualne okoliczności i potrzeby ucznia.
    • 6. Ewentualne konsekwencje: Jeśli żadne inne podejścia nie przynoszą rezultatów, rozważ wprowadzenie konsekwencji za brak pracy domowej. Pamiętaj, że kara powinna być ostatecznością i stosowana w sposób rozważny. Powinna być także sprawiedliwa i niezależna od tego, który z Twoich uczniów na nią właśnie zasłużył. Upewnij się, że uczniowie są świadomi potencjalnych konsekwencji i że prawo nie zadziała wstecz. 
    • 7. Unikaj nadmiernego stosowania kar: Postaraj się, aby kara nie była jedynym środkiem zaradczym. Postaw na komunikację, zrozumienie i próby znalezienia alternatywnych rozwiązań.
    Kara powinna być stosowana bardzo rozważnie. Powinna być też czymś ostatecznym. Najpierw warto próbować innych metod, takich jak rozmowa, dostosowanie pracy domowej do potrzeb i możliwości ucznia czy wyjaśnienie jej wartości. Dopiero gdy wszystkie inne środki zawiodą, warto rozważyć wprowadzenie konsekwencji.
     
    Przypomnij sobie przypadek, gdy ukarałaś / ukarałeś ucznia za brak pracy domowej. Czy była to ostateczność, czy raczej pierwszy odruch? Co zrobiłabyś / zrobiłbyś teraz inaczej?
     
    Potrzebujesz więcej tego typu treści? Czy znasz mój kurs: Korepetycje z Metodyki?
  • Nie rób ciągle nowych rzeczy: o recyklingu treści słów kilka.

    W kontekście nauczania języka obcego, recykling treści, czyli powrót do wcześniej omawianych tekstów i zadań, stanowi istotny element efektywnego nauczania. Pomimo presji wprowadzania nowych materiałów, wartościowe jest powtarzanie i pogłębianie zrozumienia poznanych wcześniej treści.  Filozofia „less is more” odgrywa kluczową rolę, zachęcając do skupienia się na powtórzeniach i utrwaleniu materiału.
     
    W praktyce nauczania, recykling treści może przybrać różne formy. Zmiana kolejności, dodawanie nowych elementów lub modyfikacja formatu ćwiczeń sprawiają, że materiał staje się bardziej urozmaicony , zwiększający zaangażowanie uczniów.  Badania wskazują, że uczniowie odbierają to jako wartościowe, co przekłada się na lepsze utrwalenie omawianego materiału.
     
    Techniki recyklingu treści obejmują ponowne wykonanie ćwiczeń w parach, zmianę partnerów lub zamknięcie podręcznika i przypomnienie sobie jak największej ilości informacji. Te metody sprzyjają bardziej efektywnemu utrwaleniu materiału językowego.
    Kolejnym aspektem recyklingu treści jest wykorzystanie zadań otwartych, które umożliwiają bardziej szczegółowe i kreatywne podejście do omawianego materiału. Prośba o ponowne wykonanie zadań, z wplecionymi elementami o zwiększonym stopniu trudności,  poszerza i pogłębia umiejętności uczniów.
     
    Praktyczne rady:
    •  
    • 1. Zmienna forma powtórzeń:  Zmieniaj formę powtórzeń, aby unikać rutyny i monotoniczności. Dodawaj nowe elementy, modyfikuj kolejność, a nawet zmieniaj format ćwiczeń, aby uczniowie postrzegali materiał jako świeży i angażujący.
    • 2. Współpraca: Wprowadź element współpracy poprzez prośby o ponowne wykonanie ćwiczeń w parach, ale z różnymi partnerami. Wspólne prace nad materiałem mogą przynieść korzyści poprzez wymianę wiedzy i doświadczeń.
    • 3. Zadania otwarte i warianty trudności:  Wykorzystaj zadania otwarte, które pobudzają kreatywność uczniów. Ponowne wykonanie zadań, ale z trudniejszymi elementami, pozwala na rozwijanie bardziej zaawansowanych umiejętności.
    Przeanalizuj plan lekcji na najbliższy tydzień i zidentyfikuj możliwości recyklingu treści. Spróbuj różnych form powtórzeń i zaobserwuj, jakie metody są najbardziej efektywne w utrwalaniu materiału.
     
    Odpowiedz na pytanie, czy recykling treści wpływa pozytywnie na zaangażowanie i zrozumienie uczniów?
  • Moja Mapa Marzeń w 2023: realizacja celów „na sterydach”

    Dziś chciałam podzielić się z Wami moją niezwykłą podróżą w 2023 roku, która była możliwa dzięki mojej mapie marzeń (którą, przypomnę, robiłam już 11 razy, ale zawsze zaskakuje mnie jej skuteczność i o tym będzie ten wpis!) Mapa marzeń to potężne narzędzie, które pomaga nam zdefiniować cele i dążyć do ich osiągnięcia. Moje doświadczenia związane z mapą marzeń w tym roku naprawdę inspirujące, a dzięki niej zrobiłam wiele wspaniałych rzeczy – zawodowo, rodzinne i prywatnie. Wierzę, że każda z Was może również spełnić swoje marzenia!
     
    Popatrz na przykłady z mojego życia w 2023:
    1. Inwestowanie i Oszczędzanie: Na mojej mapie marzeń wkleiłam napis „Inwestuj, oszczędzaj”. To był mój sygnał, że nadszedł czas na naukę inwestowania. Rozpoczęłam swoją edukację inwestycyjną i cieszę się, że mam w tym pewne sukcesy!
    2. Narty w Austrii: Kolejny symbol na mojej mapie to narty w Austrii. Kocham narty, marzenie o zimowym szaleństwie w górach stało się rzeczywistością, a spędzenie dwóch wyjątkowych urlopów na nartach w Alpach było super!
    3. Szwajcaria – Słodka Przygoda: „Szwajcaria” i „słodka przygoda” to hasła, które pojawiły się także mnie na mojej mapie marzeń na 2023. Wybrałam się do tego pięknego kraju i, uwaga!, odwiedziłam fabrykę czekolady. Była Szwajcaria i była słodka przygoda.
    4. Rower i Bieganie: Na mapie widniały również symbole roweru i biegania. Moje wyniki są bardzo bardzo ok – 2,500 kilometrów na rowerze i biegu do tej pory. To dowodzi, że wytrwałość i regularność przynoszą efekty. Mapa przypomina mi o tym codziennie.
    5. Jaskinie Lodowe we Francji: Kawałek lodu na mapie symbolizował moją podróż do jaskiń lodowych we Francji. To było niesamowite doświadczenie odkrywania ukrytego piękna pod ziemią.
    6. Spotkania z Przyjaciółmi: Na mojej mapie pojawił się obraz przyjaciół siedzących przy stole. W tym roku spotkałam się z osobami, które były mi bardzo bliskie, ale przez lata straciliśmy kontakt. To były wzruszające chwile i dowód, że warto dbać o relacje. Tego lata spotkałam się z przyjaciółmi, których nie widziałam 13 lat, a dosłownie w poprzedni weekend z koleżanką, którą widziałam 18 lat temu!
    7. Miłość do Filharmonii: Filharmonia to miejsce, które uwielbiam. W tym roku miałam przyjemność odwiedzić ją kilkanaście razy, co było prawdziwym spełnieniem marzenia dla miłośniczki muzyki.
    To tylko 7 przykładów spełnień sterowanych mapą marzeń. Dzięki niej po raz kolejny udowodniłam sama sobie, że cele są osiągalne, gdy poświęcamy im uwagę i podejmujemy konkretne działania. To było naprawdę inspirujące i mam nadzieję, że moje doświadczenia zachęcą Was do stworzenia swojej własnej mapy marzeń i dążenia do spełnienia Waszych największych pragnień.
     
    Pamiętajcie, że już 9.12 mapujemy marzenia online na warsztacie. Bardzo Was na niego zapraszam.
  • Mapowanie Marzeń to sztuka – a ja jestem „Panią od Marzeń”

    Marzenia są wspaniałe, choć czasem się ich boimy. Są napędem ludzkiego postępu i ja to bardzo czuję – i ktoś mnie nazwał kiedyś „Panią od Marzeń” – od 11 lat organizuję co roku warsztaty mapowania marzeń, na które zapisuje się przeogromna liczba nauczycielek.

    Marzenia (a także plany, na które nie mamy odwagi) inspirują nas do działania, dają cel naszym wysiłkom i motywują nas do dążenia do usprawnień. Jednak marzenia same w sobie nie są wystarczające. Co zrobić, by osiągnąć to, o czym marzymy? Cały w bieli wchodzi proces mapowania marzeń.

    Co to jest mapowanie marzeń?

    Mapowanie marzeń to systematyczny proces określania swoich celów, marzeń, pragnień, planów – a następnie tworzenia wizualnego planu działania, który pomoże je zrealizować.

    To wizualne narzędzie, które pozwala nam sprecyzować, co naprawdę chcemy osiągnąć, oraz wyznaczyć kroki, które musimy podjąć, aby te cele zrealizować.

    Najlepiej wychodzi, gdy:

    1. Określasz cele: Pierwszym krokiem w mapowaniu marzeń jest zrozumienie, czego naprawdę pragniemy. To moment, w którym zastanawiamy się nad tym, co jest dla nas ważne i co chcemy osiągnąć w życiu.
    2. Konkretyzujesz marzeń: Marzenia są często ogólnikowe i abstrakcyjne. Dlatego ważne jest ich sprecyzowanie. Zamiast mówić „chcę mieć więcej czasu dla siebie,” można powiedzieć „widzę siebie czytającą co wieczór ukochaną książkę”. Precyzja lepiej działa na Twój mózg.

    Tworzenie mapy marzeń to inspirujący proces, który pomaga wizualizować i osiągnąć cele życiowe. Oto kroki, które można podjąć, aby stworzyć swoją własną mapę marzeń:

    1. Określ cele i marzenia: Zacznij od zastanowienia się nad tym, co naprawdę chcesz osiągnąć w różnych sferach swojego życia, takich jak kariera, rodzina, zdrowie, edukacja, podróże itp. To ważne, aby cele były sprecyzowane i konkretne.
    2. Zbieranie materiałów: Znajdź inspirujące obrazy, zdjęcia, cytaty i symbole, które odzwierciedlają Twoje cele i marzenia. Możesz korzystać z magazynów, książek, stron internetowych lub własnych zdjęć.
    3. Przygotuj narzędzia: Potrzebujesz dużego kartonu, dużych kartek papieru, korkowej tablicy lub innej powierzchni, na której możesz tworzyć swoją mapę marzeń. Potrzebujesz także kleju, nożyczek i kolorowych pisaków.
    4. Stwórz centralny punkt: Wybierz jeden duży obraz lub symbol, który będzie stanowił centralny punkt Twojej mapy marzeń. To może być coś, co najlepiej odzwierciedla Twoje najważniejsze marzenie lub cel życiowy.
    5. Dodaj cele i obrazy: Umieść na swojej mapie marzeń obrazy i zdjęcia, które reprezentują Twoje cele. Możesz je ułożyć wokół centralnego punktu. Staraj się, aby każdy element miał znaczenie i odnosił się do konkretnego marzenia.
    6. Dodaj cytaty i słowa kluczowe: Użyj kolorowych pisaków lub naklejek, aby dodać cytaty, słowa kluczowe lub krótkie zdania, które dodatkowo opisują Twoje cele i inspirują do działania.
    7. Twórz zmysłową mapę: Stwórz mapę marzeń, która odwołuje się do wszystkich zmysłów. Możesz dodać tekstury, tkaniny, piórka lub inne elementy, które przyciągają Twoje zmysły.
    8. Umieść mapę w widocznym miejscu: Kiedy Twoja mapa marzeń będzie gotowa, umieść ją w miejscu, które często odwiedzasz, np. na ścianie w sypialni lub w biurze. To pomoże Ci stale przypominać sobie o swoich celach i marzeniach.
    9. Regularnie aktualizuj mapę: Życie się zmienia, więc Twoje cele i marzenia mogą również się zmieniać. Dlatego ważne jest, aby regularnie aktualizować swoją mapę marzeń, dodając nowe cele lub modyfikując istniejące.
    10. Działaj! Mapa marzeń to narzędzie motywujące, ale aby osiągnąć cele, musisz również działać. Twój plan działania i wysiłek są kluczowe.

    Co dały mi mapy marzeń przez ostatnie 10 lat?

    • pomogły uniknąć chaosu i przypadkowości w życiu.
    • dały nam jasny kierunek i cel,
    • pozwoliły zrozumieć, że każdy krok, jaki podejmuję, ma znaczenie i przyczynia się do osiągnięcia moich marzeń.

    Napiszcie, czy robiliście kiedyś swoją mapę. A może byście chcieli?

  • Delegowanie Zadań: praktyczny przewodnik dla nauczyciela

    Jesteś nauczycielką lub nauczycielem. Zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym, doskonale zrozumiesz (przynajmniej teoretycznie, hahaha), jak ważne jest umiejętne delegowanie zadań. Dzięki temu (przynajmniej teoretycznie) nie tylko zyskasz więcej czasu na istotne obowiązki, ale także tworzysz efektywną dynamiczną współpracę z uczniami.

    No ale… łatwiej powiedzieć niż zrobić, co nie?

    Oto praktyczny przewodnik w pięciu krokach, który pozwoli Ci lepiej zrozumieć proces delegowania i wykorzystać go w praktyce. I zadania praktyczne. Zrób je 🙂.

    1. Rozpoznawanie odpowiednich zadań do delegowania:

    Ucz się zauważać te momenty, kiedy powinieneś przekazać pewne zadania swoim uczniom. Skoncentruj się na zleceniu takich zadań, które posiadają element powtarzalności lub są czasochłonne. To pozwoli Ci zaoszczędzić cenny czas na edukacyjne aspekty Twojej pracy.

    Zadanie praktyczne: Wybierz jedno zadanie związane z zarządzaniem klasą lub przygotowywaniem materiałów lekcyjnych, które regularnie wykonujesz. Następnie zastanów się, które aspekty tego zadania mogłyby zostać wydelegowane uczniom, aby zarówno oni, jak i Ty mieli z tego korzyści.

    2. Wybór właściwej osoby do wykonania zadania:

    Każdy uczeń ma indywidualne zdolności i talenty. Znajdź ucznia, który wykazuje zainteresowanie lub potencjał w dziedzinie, którą chcesz wydelegować. Pamiętaj, że delegując zadanie, dajesz szansę uczniowi na rozwijanie swoich umiejętności.

    Zadanie praktyczne: Sporządź listę swoich uczniów i ich wyjątkowych zdolności. Następnie wybierz jedno zadanie, które mogłoby zostać wydelegowane, i dopasuj je do ucznia, który miałby okazję się wykazać.

    3. Wyjaśnienie oczekiwań i celów:

    Kiedy przekazujesz zadanie uczniowi, wyjaśnij mu jasno, co od niego oczekujesz. Określ cele i wskaż, dlaczego to zadanie jest ważne dla całej nauki. Taka jasność pomoże uczniowi zrozumieć, jakie są oczekiwania i dlaczego to zadanie jest dla niego wartościowe.
     
    Zadanie praktyczne: Wybierz jedno zadanie, które chciałbyś wydelegować uczniowi. Przygotuj krótki plan działania, który zawiera jasne cele i oczekiwania dotyczące tego zadania. Upewnij się, że treść jest dostosowana do poziomu ucznia.

    4. Zapewnienie wsparcia i dostępu do zasobów:

    Każdy uczeń potrzebuje wsparcia, aby móc wykonać powierzone mu zadanie. Udostępnij mu niezbędne narzędzia, materiały oraz wskazówki, które pomogą mu osiągnąć sukces w wykonywanym zadaniu.
     
    Zadanie praktyczne: Przygotuj listę zasobów lub instrukcji, które ułatwią uczniowi wykonywanie wydelegowanego zadania. Może to być lista podręczników i stron internetowych, które mogą okazać się przydatne.

    5. Monitorowanie postępu i udzielanie konstruktywnej informacji zwrotnej:

    Nie zapominaj regularnie śledzić postępów ucznia. Daj mu konstruktywną informację zwrotną, która pomoże mu doskonalić wykonywane zadanie. Dzięki temu uczniowie odczują, że ich wysiłki są doceniane, co zmotywuje ich do dalszego rozwoju.
     
    Zadanie praktyczne: Ustal kiedy omówisz postępy w wykonywanym zadaniu. Upewnij się, że wskazujesz zarówno na osiągnięcia, jak i obszary, które można poprawić.
     
    A teraz zastanów się: co zrobić w życiu prywatnym? Te same punkty mogą pomóc Ci w domu. Repeat🙂 :-).
     
    Delegowanie zadań to nie tylko sposób na efektywne zarządzanie, ale także fantastyczna okazja dla Twoich uczniów do rozwoju i nauki nowych umiejętności. Przy odpowiednim podejściu możesz stworzyć zgraną grupę współpracowników, gdzie każdy uczestniczy w procesie uczenia się i wzajemnie się inspiruje.
  • Dlaczego tak kocham nauczanie angielskiego online

    Nie jest tajemnicą, że uczę głównie online. Bardzo to lubię, a czasy pandemii tylko wzmocniły tę moją miłość. Dlaczego? Nauczanie online ma wiele zalet i korzyści w porównaniu do tradycyjnego nauczania w sali lekcyjnej. Chcesz poznać moje argumenty, dlaczego nauczanie zdalne jest dla mnie lepsze?

    Argument 1.

    Natychmiastowy dostęp do materiałów: Podczas nauki online, moi uczniowie (i ja) mają dostęp do ogromnej ilości internetowych materiałów, multimediów, artykułów, e-booków i innych treści edukacyjnych – praktycznie na wyciągnięcie ręki. To pozwala na bardziej wszechstronne i atrakcyjne zdobywanie wiedzy.

    Argument 2.

    Elastyczność czasowa i miejscowa: Moje lekcje online umożliwiają moim uczniom naukę w dowolnym miejscu i czasie. Czasem są w swoim biurze. Czasem na wyjeździe służbowym. Czasem jeden jest na wyjeździe a drugi w tej samej klasie w biurze. Żaden problem. Można dostosować harmonogram lekcji do indywidualnych preferencji i zobowiązań, co jest szczególnie korzystne dla osób pracujących, rodziców czy studentów, którzy mają inne zobowiązania.

    Argument 3.

    Indywidualizacja: Nauczanie zdalne pozwala na bardziej spersonalizowane podejście do nauki. Nauczyciele mogą zapewnić indywidualną uwagę i wsparcie dla każdego ucznia, śledzić ich postępy i dostosowywać materiał do ich potrzeb i tempa nauki.

    Argument 4.

    Globalne (naprawdę) perspektywy: Dzięki uczeniu online moi uczniowie pochodzą nie tylko z różnych stron Polski ale także z różnych stron świata. Niezwykle mi się to podoba.

    Argument 5.

    Bezpieczeństwo i oszczędność czasu: Nauka zdalna eliminuje konieczność podróżowania do klienta, co może być szczególnie ważne kiedy pogoda nie jest zbyt dobra. Ponadto, brak konieczności przemieszczania się oznacza oszczędność czasu i środków transportu.

    Warto jednak pamiętać, że nauczanie zdalne ma również swoje wady i ograniczenia. Niektóre osoby mogą mieć trudności z samodyscypliną, brakiem bezpośredniej interakcji z nauczycielem czy kolegami z klasy. Ważne jest zatem, aby odpowiednio dostosować metody nauczania do potrzeb i preferencji uczniów, aby zapewnić im jak najbardziej efektywne doświadczenie edukacyjne. Możesz nie lubić tej formy pracy. Ja ją kocham!

  • Jak podnoszę stawkę za moje zajęcia i się tego nie wstydzę.

    Jak pewnie wiesz, w swojej misji trenerskiej mam wpisane podnoszenie skuteczności nauczycieli i ich zadowolenia z wykonywanej pracy. A skuteczny nauczyciel to taki, który jest usatysfakcjonowany z poziomu swoich zarobków. To trudny temat, nie lubimy o nim rozmawiać, ale czasem trzeba. Jak podnosić stawkę za lekcje i się tego nie wstydzić? Poznaj moje argumenty.

    Argument 1.

    Jako nauczyciel języków obcych masz niezwykle cenną umiejętność, która wymaga wieloletniego wysiłku, pracy i zaangażowania. Twój czas, wiedza i doświadczenie są bezcenne dla uczniów. To główny argument za tym, że Twoje lekcje nie powinny być tanie. Nikogo nie krzywdzisz, wszystkim pomagasz!

    Argument 2.

    Podnoszenie stawki za prywatne lekcje języków obcych jest naturalnym procesem Twojego rozwoju zawodowego. Twoje umiejętności stale się doskonalą, a dodatkowe szkolenia, kursy (w tym kursy edunation), w których uczestniczysz, przyczyniają się do Twojej wiedzy i profesjonalizmu. Nie ma nic złego w dostosowaniu ceny do wartości, jaką oferujesz swoim uczniom.

    Argument 3.

    Pamiętaj, że wartość Twojej pracy nie ogranicza się tylko do samego czasu spędzonego na lekcjach. Przygotowywanie materiałów, indywidualne podejście do ucznia, analiza postępów i dostosowywanie metodyki to wszystko wymaga dodatkowego wysiłku i zaangażowania z Twojej strony. Twój wkład w nasz rozwój językowy jest bezcenny i niezwykle istotny.

    Argument 4.

    Ważne jest, abyś uświadomił(a) sobie, że podniesienie stawki za lekcje języków obcych to zasłużona rekompensata za Twoją pracę i wysiłek. Nie ma powodu, abyś czuł(a) się z tym niezręcznie. Uczniowie, którzy są zdeterminowani do nauki, zrozumieją, że płacą za wartość, jaką otrzymują, a nie tylko za samą lekcję.

    Pamiętaj, aby zapewnić przejrzystość w tej kwestii, warto jest omówić podniesienie stawki z uczniami na wczesnym etapie – na przykład teraz. Wyjaśnij im powody podwyżki, jakie korzyści im to przynosi i w jaki sposób wpłynie to na ich postępy. Ważne jest, aby uczniowie rozumieli wartość Twojej pracy i znali powody, dla których podniesiesz stawkę. Komunikacja jest kluczem. Nie zostawiaj tego na ostatnia chwilę.

    Podnoszenie stawki za lekcje to normalny proces w każdym zawodzie. Wielu nauczycieli języków obcych decyduje się na to w miarę zdobywania doświadczenia i poszerzania umiejętności. Nie ma w tym nic złego, a Ty również masz prawo do uczciwego wynagrodzenia za swoją pracę.

    A tak przy okazji, ile za godzinę pracy bierze Twoja pani manicurzystka? Twój pan hydraulik? Pani sprzątająca Twoją szkołę?

    Mam nadzieję, że ten artykuł  Ci pomoże. Pytanie o stawkę jest jednym z 50 pytań, na jakie odpowiadam w kursie „Masterclass. 50 sekretów skutecznych nauczycieli”. Znasz pełen program?

    Startujemy już 01.08.2023. Trwa rejestracja Wcześniej – Taniej.

    Zarejestruj się tu: MASTERCLASS