nauczanie dzieci

  • Test jednokrotnego wyboru? No nie wiem…

    Testy jednokrotnego wyboru są popularnym narzędziem w ocenianiu i diagnostyce, ale w nauce języków obcych mają swoje ograniczenia. Oto kilka powodów, dlaczego nie zawsze są najlepszym wyborem:
    1.  
    2. 1. Płytkie zrozumienie: Testy jednokrotnego wyboru często mierzą jedynie powierzchniowe zrozumienie materiału. Odpowiedzi są ograniczone do wyboru spośród dostępnych opcji, co nie pozwala na pełne wyrażenie wiedzy.
      2. Brak kontekstu: W nauce języków obcych ważne jest zrozumienie kontekstu. Testy jednokrotnego wyboru nie pozwalają na analizę kontekstu zdania czy sytuacji, co jest istotne w komunikacji.
    3. 3. Brak umiejętności produkcyjnych: Testy jednokrotnego wyboru nie sprawdzają umiejętności produkcyjnych, takich jak pisanie czy mówienie. Nauka języka wymaga nie tylko rozumienia, ale także aktywnego wykorzystywania go.
    4. 4. Ograniczone zastosowanie: Testy jednokrotnego wyboru nie są odpowiednie do oceny kreatywności, spontaniczności czy zdolności do improwizacji w języku obcym.
    5. 5. Błędy wynikające z przypadku: Czasem uczestnik może wybrać poprawną odpowiedź przypadkowo lub na podstawie intuicji, co może wpłynąć na wynik.
    Warto stosować różnorodne metody oceny, takie jak testy pisemne, ustne, projekty czy zadania praktyczne, aby uzyskać pełniejszy obraz umiejętności językowych ucznia.
     
    Jeśli potrzebujesz więcej takich rad, zerknij do mojej książki Metodyczne SOS. Znajdziesz tam aż 100 rozdziałów na temat nauczania i testowania.
  • Nie pracujesz z uczniami w parach???

    Czasami słyszę, że nauczyciele unikają pracy w trójkach lub małych grupach, bo w nich łatwo jest się ukryć, i to prawda.


    Ale to błąd!
    Warto, aby każdy uczestnik miał swoją konkretną rolę i zadanie.

        • Najłatwiej jest ukryć się uczniowi, gdy pracuje w trójce z dwiema osobami bardzo     
          pracowitymi. 🙈
        • Kiedy prosisz uczniów o pracę w dwójce, trójce, w minigrupie, każdy powinien dostać swoje
          zadanie i swoją rolę. 📚🎭
        • To eliminuje szanse na ukrycie się! 💪
        • Bo każdy musi coś bardzo konkretnego zrobić.
        • Jeżeli dzielisz uczniów na grupy i mówisz im – „zróbcie”, wtedy „robią” te osoby, które są
          najmocniejsze albo te, które są najbardziej zaangażowane.
        • Każda z osób 🎭 A, B, C powinna dostać trzy różne role: A, B, C.
        • Wtedy w takiej grupie się nikt nie ukryje! 🚀✨

    Podobają Ci się takie rady? Otrzymasz ich mnóstwo w mojej książce „Metodyczne SOS Luizy”. Kliknij tutaj i kup sobie ten wyjątkowy poradnik w formie elektronicznej kurso-książki

    https://luizawojtowiczwaga.com/metodyczne-sos/

  • A co uczeń sądzi o Twojej lekcji?

    FEEDBACK OD UCZNIÓW: JAK CZĘSTO O NIEGO PROSISZ?
     
    Chcę się dziś z Wami podzielić jedną mega ważną myślą na temat feedbacku – rzeczy, którą powinniśmy dostawać regularnie!
     
    1. Proś o opinię uczniów: Jak najcześciej pytaj uczniów o to, jak się pracuje na lekcji! Co było super? Co ich mega zainteresowało? A może są jakieś rzeczy, które chcieliby widzieć inaczej?
    2. Nie czekaj do końca semestru: Feedback niech nie będzie zaskoczeniem na koniec! Im częściej pytacie, tym więcej cennych uwag możecie uzyskać, a do poprawy będziecie mieli czas!
    3. Stwórzcie wspólną rzeczywistość: Razem twórzcie klasę! Kiedy uczniowie widzą, że ich opinie są ważne i mają wpływ na zajęcia, będą bardziej skłonni się dzielić!
    4. Brak negatywnych konsekwencji: Pokażcie, że feedback to nie kara! Im bardziej otwarci będziecie na opinie, tym mniej będą się obawiali uczniowie mówić szczerze!
    5. Razem na 2024 rok: Niech ta rada będzie Waszym kierunkiem działania na nowy rok! Wspólnie budujcie pozytywną atmosferę i uczcie się na bieżąco!
     
    Dzięki regularnemu feedbackowi Wasza klasa stanie się naprawdę wspólną przestrzenią!
    Mam nadzieję, że ta rada na 2024 rok okaże się pomocna!

    A teraz: może dacie mi feedback? Jak Wam się czyta moje artykuły?
  • Boisz się ciszy na lekcji?

    Strach nauczyciela przed ciszą na lekcji może wynikać z obawy, że brak aktywności uczniów oznacza brak zainteresowania lub niewłaściwe prowadzenie lekcji. Jednak cisza może być również ważnym elementem procesu uczenia się. Oto kilka sugestii, jak nauczyciel może zarządzać ciszą na lekcji:
    1.   1. Zrozumienie celu ciszy: Cisza może być momentem refleksji, przemyśleń lub rozwiązania problemów. Nauczyciel może podkreślić, że czasami cisza jest potrzebna do przetwarzania informacji, zrozumienia zagadnienia lub skoncentrowania się na zadaniu.
    2.   2. Planowanie przerw do myślenia: Włącz planowane przerwy do myślenia w trakcie lekcji. To okazja dla uczniów do zastanowienia się nad omawianym materiałem, zadawania pytań lub formułowania wniosków.
    3.   3. Zastosowanie pytań otwartych: Zadawanie pytań, które wymagają głębszych odpowiedzi, może skłonić uczniów do zastanowienia się i zastosowania własnych myśli. Pytania otwarte mogą również zachęcać do dyskusji, nawet jeśli wymagają chwili ciszy przed odpowiedzią.
    4.   4. Zastosowanie różnorodnych metod nauczania: Zróżnicowane metody nauczania, takie jak dyskusje, projekty, prezentacje, a także czas na indywidualną pracę, mogą pomóc w utrzymaniu zainteresowania uczniów bez konieczności ciągłego mówienia nauczyciela.
    5.   5. Różne style uczenia się: Akceptuj różnice w tempie uczenia się uczniów. Niektórzy uczniowie potrzebują więcej czasu, aby przetworzyć informacje, a cisza może być dla nich ważna.
    6.   6. Stworzenie bezpiecznej atmosfery: Utwórz atmosferę, w której uczniowie czują się swobodnie dzielić swoje myśli. Bezpieczne otoczenie zachęca uczniów do wyrażania swoich opinii nawet w ciszy.
    7.   7. Zbieranie opinii: Zapytaj uczniów o ich opinie na temat lekcji i korzystaj z ich opinii do dostosowywania metod nauczania. To może zwiększyć ich poczucie zaangażowania i aktywności na lekcji. Zapytaj ich także o ciszę!
    8.   8. Dopasowanie oczekiwań: Jasno komunikuj oczekiwania dotyczące udziału w lekcji, jednocześnie dając uczniom czas i przestrzeń do przemyśleń.
    Wprowadzenie tych strategii może pomóc nauczycielowi w zarządzaniu ciszą na lekcji, a jednocześnie zachęcić uczniów do bardziej aktywnego uczestnictwa.
  • Czy prosić uczniów o podnoszenie rąk?

    Decyzja o tym, czy prosić uczniów o podnoszenie rąk, zależy od wielu czynników, takich jak styl nauczania, wiek uczniów, rodzaj zajęć i cele edukacyjne. Oto kilka argumentów zarówno za, jak i przeciw tej praktyce:
    Za:
    1.   1. Porządek i kontrola: Prośba o podnoszenie rąk może pomóc w utrzymaniu porządku w klasie i ułatwić nauczycielowi kontrolę nad dyskusją lub lekcją.
    2.   2. Szacunek wobec nauczyciela: Ta praktyka może promować szacunek wobec nauczyciela, pokazując, że to nauczyciel decyduje, kto ma prawo wypowiedzieć się w danej chwili.
    3.   3. Równomierność uczestnictwa: Nauczyciel ma większą kontrolę nad równomiernością uczestnictwa uczniów, dając każdemu szansę podniesienia ręki.
    Przeciw:
    1.   1. Ograniczenie spontaniczności: Prośba o podnoszenie rąk może ograniczać spontaniczność i naturalny przepływ dyskusji, ponieważ uczniowie czekają na swoją kolej.
    2.   2. Presja i stres: Niektórzy uczniowie mogą odczuwać presję podczas podnoszenia ręki, szczególnie jeśli boją się popełnienia błędu lub nie są pewni swojej odpowiedzi.
    3.   3. Alternatywne metody komunikacji: Niektórzy uczniowie mogą preferować inne formy komunikacji, takie jak pisanie odpowiedzi na kartce lub dyskusje grupowe, które nie wymagają podnoszenia ręki.
    Ostateczna decyzja powinna zależeć od kontekstu danego środowiska edukacyjnego oraz od indywidualnych preferencji i potrzeb uczniów. Warto eksperymentować z różnymi metodami, aby znaleźć najlepsze podejście do danej grupy uczniów.
  • Pomysły na skuteczne (!) uczenie słownictwa.


    Oto cztery pomysły na skuteczne uczenie słownictwa podczas lekcji angielskiego:
    1.  
    2. 1. Gry słowne i łamigłówki na powtórkę:
      • Gry słowne: krzyżówki, łamigłówki słowne, czy gry planszowe związane z tematem lekcji – weź jedyni pod uwagę ekonomię czasu i dostosuj gre do możliwości czasowych Twojej grupy. To także dobra praca domowa.
      • Interaktywne aplikacje do nauki języka, które oferują gry słowne, aby uczniowie mogli się bawić i jednocześnie rozwijać słownictwo.
    1. 2. Historie i opowieści:
      • Wprowadzaj nowe słowa poprzez opowiadanie krótkich historii lub anegdot z ich użyciem.
      • Zaproponuj uczniom napisanie własnych krótkich opowiadań, używając nowych słów, które poznali na lekcji.
    2. 3. Prace grupowe i dyskusje:
      • Dziel uczniów na grupy i przydziel im zadanie związane z nowymi słowami. Mogą to być mini-prezentacje, debaty lub scenki teatralne.
      • Stymuluj dyskusje na tematy związane z lekcją, aby uczniowie mieli okazję używać nowego słownictwa w naturalny sposób.
    3. 4. Kartkówki i konkursy:
      • Regularnie przeprowadzaj krótkie kartkówki, aby sprawdzić znajomość słówek.
      • Organizuj konkursy słownictwa, gdzie uczniowie rywalizują w zastosowaniu nowych słów w różnych kontekstach, np. w zdaniach, wypowiedziach ustnych czy krótkich esejach.
    Pamiętaj, aby dostosować te pomysły do poziomu i zainteresowań uczniów, a także regularnie powtarzać i utrwalać nowe słownictwo, aby zapewnić trwałe zrozumienie i opanowanie materiału.
  • Ratunku! Dlaczego atmosfera w tej klasie jest delikatnie mówiąc “niespecjalna”?

    Panowanie nad dobrą atmosferą w klasie to element skutecznego nauczania. Niezależnie od wieku uczniów, z którymi pracujemy, dobrze zorganizowana i przyjazna atmosfera odgrywa ogromną rolę. Dlaczego? Istnieje bowiem silna zależność między atmosferą a dwoma hormonami, które są produkowane w naszym ciele – kortyzolem i dopaminą. Kortyzol zwany jest hormonem stresu, który blokuje procesy kognitywne i poznawcze – stąd tak ważne jest,    aby uczniowie nie byli w klasie zestresowani, aby czuli się komfortowo. Drugi hormon, dopamina, to hormon szczęścia – jej poziom podnosi się w mózgach uczniów, gdy są zadowoleni, osiągają sukcesy, są chwaleni, a atmosfera jest pozytywna i przyjazna – do tego trzeba więc dążyć, by lekcje były skuteczne: ograniczamy produkcję kortyzolu, podnosimy produkcję dopaminy. 
     
    Praktyczne rady: 
     
    1. Jasność celów: Aby stworzyć dobrą atmosferę w klasie, warto postawić na jasność celów. Uczniowie powinni mieć wyraźne wyobrażenie o celach lekcyjnych, to bowiem wpływa na ich motywację i zaangażowanie w naukę. Nauczyciel powinien również zapewnić uczniom jasne wyobrażenie o wymaganiach stawianych podczas oceniania, a także traktować ich uczciwie i sprawiedliwie.
     
    2. Traktowanie uczniów jako jednostek indywidualnych: Kolejną skuteczną techniką jest traktowanie każdego ucznia jako jednostki indywidualnej. Pochylenie się nad zainteresowaniami i umiejętnościami każdego ucznia tworzy warunki do wzajemnego poznawania się i akceptacji. Warto zapamiętywać pozytywne cechy i osiągnięcia uczniów (może gdzieś je sobie zapisywać?) oraz rozwijać empatię w grupie i klasie. To wszystko przyczynia się do budowania pozytywnej atmosfery.
     
    3. Unikanie sarkazmu: Unikanie sarkazmu to kolejny ważny element zachowania nauczyciela. Bądź świadomy swojego języka ciała – nauczyciele powinni zwracać uwagę na swoje gesty i mimikę, aby uniknąć przypadkowego wysłania nieodpowiedniego sygnału uczniom. Zwracaj uwagę na ton głosu: mów jasnym i spokojnym tonem. Unikaj ironii i sarkazmu, ponieważ mogą one być źle odebrane przez uczniów i dać przyzwolenie grupie na podobne zachowania – pamiętaj, że przykład idzie z góry. Bądź pozytywny. Nauczyciele powinni starać się być pozytywni i zachęcający, aby uczniowie czuli się bezpiecznie i komfortowo w klasie.
     
    4. Poprawne ocenianie pracy uczniów: Umiejętność poprawnego oceniania pracy uczniów jest niezwykle istotna. Korekta powinna być przeprowadzane w odpowiednim momencie i być konstruktywna oraz pomocna dla ucznia. Skup się na wskazaniu konkretnych błędów i zaproponowaniu sposobów ich poprawy. Docenianie nawet najmniejszych postępów ucznia również jest ważne, ponieważ motywuje go do dalszej pracy i rozwoju.
     
    Pracujmy nad budowaniem pozytywnej atmosfery w klasie, a zobaczymy, jak wpływa to korzystnie na proces nauczania i wyniki naszych uczniów.
     
    TEGO NIE RÓB! 
    Nie bądź sarkastyczny/a i ironiczny/a w stosunku do uczniów.  
     
    Zadanie. 
    A jaki Ty masz pomysł na dobrą atmosferę w klasie?
  • Kontrakt szkoleniowy – czy takie motywowanie w ogóle ma sens?

    Większość lektorów języków obcych jest zdania, że rozwój językowy ma większą szansę na zaistnienie, gdy cele językowe są przejrzyste – szczególnie, gdy mowa o motywowaniu uczniów dorosłych.  Spotykając się z nową grupą nie możemy założyć z góry, że uczestnicy wiedzą jaki jest cel naszych lekcji – niezależnie od tego, czy nauka ma miejsce w szkole językowej czy w firmie, powinniśmy najpierw zająć się uściśleniem celów językowych i sprawdzeniem jakie indywidualne cele stawiają sobie uczestnicy. Przydatnym narzędziem ustalenia zgodności celów trenera i uczestników jest wstępne zapoznanie się i omówienie ich z grupą. Jedną zaś z form ustalania celów, zasad i norm pracy w grupie jest kontrakt z grupą szkoleniową.

    Kontrakt
    Gdy zajrzymy do słownika okaże się, że kontrakt to „umowa zawarta na piśmie między stronami”. Taki też powinien być kontrakt szkoleniowy – powinien stanowić (idealnie pisemną) umowę, jaką zawiera trener językowy ze swoją grupą. Kontrakt określa te czynności uczestników, które w poszczególnych warunkach są odpowiednie i nieodpowiednie. Kontrakt, który członkowie zawierają przed przystąpieniem do pracy w grupie, może w istotny sposób usprawnić ich udział w szkoleniu i zmotywować do pracy.

    Co nam daje kontrakt?
     
    Dobry kontrakt oczywiście nie służy do kontrolowania uczestników ani niepotrzebnego ograniczania ich swobody. Jego zadaniem jest raczej skierowanie energii grupy na konkretne cele i zmotywowanie uczestników do działania. Dobry kontrakt zostawia każdemu dostateczną swobodę własnych wyborów przy jednoczesnym poczuciu, że dążymy do wspólnego, uzgodnionego celu.

    Kontrakt może, a nawet powinien, podsunąć uczestnikom szkolenia konkretne kryteria oceny ich osiągnięć. Potrzeba dowiedzenia się „jak mi idzie” jest przecież jedną z ważnych potrzeb uczestników szkolenia. Kontrakt zwalnia trenera z całkowitej odpowiedzialności za pracę grupy. Zwraca uwagę uczestników, że decydując się na udział w treningu, biorą odpowiedzialność za swój udział. Mogą wpływać na kierunek pracy grupy, a także na jakość interakcji, jakie pojawiają się w procesie rozwoju grupy.

    Przyglądając się szczegółowo zaletom kontraktów szkoleniowych wymienić należy poniższe:

    – daje uczestnikowi pojęcie, na co się właściwie godzi, przystępując do nauki;
    – zapewnia nie tylko formalne czyli zdystansowane, obserwujące  uczestnictwo, ale uczestniczące, psychologiczne członkostwo w grupie;
    – zapewnia przejrzystość szkolenia;
    – członkowie grupy wiedzą jakie są ich zadania oraz jakie są metody realizowania tych zadań i osiągania celów;
    – określa metody i sposoby postępowania grupy co znaczy, że łączy bezpośrednio sposoby działania z ich skutkami;
    – precyzuje wymagania wobec prowadzącego i uczestników;
    – zapewnia stopień bezpieczeństwa psychologicznego, niezbędny dla rozwoju osobistego i podejmowania ryzyka uczenia się nowych umiejętności.

    Obszary kontraktu 
    Idealnym rozwiązaniem jest, gdy lektor i grupa wspólnie dochodzą do kluczowych dla nich obszarów koniecznych do „zakontraktowania”. Są jednak takie nieodzowne kategorie jak: 
    – cel nadrzędny grupy i cele szczegółowe, w tym cele osobiste uczestników szkolenia,
    – metody, jakimi te cele planujemy realizować,
    – ustalenie roli prowadzącego szkolenie,
    – proponowane reguły postępowania członków grupy,
    – sposoby,  jakimi będą te reguły przestrzegane.
    Te elementy są oczywiście tylko propozycją. Zawartość kontraktu jest bowiem związana bezpośrednio z rodzajem grupy szkoleniowej, jej celami, specyfiką grupy oraz temperamentem i ideologią trenera.

    Te elementy decydują  też, w jaki sposób wprowadzamy kontrakt w życie grupy. Niektórzy przedstawiają grupie kontrakt ustnie, pilnując potem jego przestrzegania.  Inni proponując swoje zasady, prosząc grupę o uzupełnienie, zaproponowanie własnych. Wspólnie je wypracowują i albo je zapisują, albo pozostawiają w pamięci. Jeszcze inni proponują gotowy, spisany zestaw norm i zasad, który jest przedyskutowany w grupie, uzupełniony przez uczestników i indywidualnie podpisany przez każdego z uczestników. Nie wyłączając oczywiście trenera.

    Ten ostatni sposób często powoduje, że uczestnicy stają się od początku bardzo aktywnymi „pilnowaczami” zasad i norm, biorą odpowiedzialność za funkcjonowanie grupy, czują się bezpieczniej i nie czekają na reakcje trenera w różnych trudniejszych momentach rozwoju grupy, ale reagują samodzielnie. Jest to bardzo korzystne i motywujące tak dla samej grupy jak i procesu uczenia się.

  • Ratunku! Co mam zrobić, moi uczniowie chcą tylko mówić?

    Też mi problem – pomyślą niektórzy z Was. 
     
    Dla części osób czytających ten poradnik to pytanie w ogóle nie jest problemem, bo takich uczniów po prostu nie macie. Wręcz przeciwnie, trzeba ich wyciągać do mówienia i zachęcać do aktywności. Natomiast bywa tak, że mamy uczniów, którzy chcą wyłącznie mówić. Najczęściej są to uczniowie dorośli lub młodzi dorośli, często na zajęciach indywidualnych. Ich poziom języka obcego jest na tyle rozwinięty, że na prawie każdy temat są w stanie porozmawiać (poziom B1, mocniejszy B1, czasami B2, a czasami wyższy). Chcą tylko i wyłącznie mówić, mówić, mówić, mówić, mówić… No i można się zastanowić, w czym właściwie jest problem. Czy taki uczeń to nie czyste złoto? 
     
    Czy to jest problem, czy to nie jest problem? Przecież uczymy się języka głównie po to, aby mówić. Hmmm, czy na pewno? 
     
    • Uczymy się języka po to, żeby rozumieć ze słuchu to, co do nas jest mówione. Czasami przez drugiego człowieka, czasami w telewizji, czasami w radiu, czasami na dworcu, czasami na lotnisku.
    • Uczymy się języka po to, aby funkcjonować również w takim świecie, gdy czasami jesteśmy  zmuszeni coś zapisać.
    • Czasami musimy również coś w tym języku przeczytać. 
    Poprawa gramatyki, rozwijanie słownictwa i innych umiejętności językowych są również niezwykle istotne. Najważniejsze jest oczywiście mówienie, ale nie należy zapominać o pracy nad pozostałymi umiejętnościami. 
     
    Jak skonstruować lekcję, żeby pomóc uczniowi rozwijać inne umiejętności niż tylko mówienie?
     
    Praktyczne rady:
     
    1. Ustal realistyczne cele nauczania: Kiedy masz ucznia, który uwielbia mówić, zacznij od wyznaczenia realistycznych celów nauczania. Zamiast próbować całkowicie zahamować jego potrzebę mówienia (nie ma  takiej potrzeby), negocjuj z nim lub z nią. Postaraj się osiągnąć umowny bilans między mówieniem a innymi umiejętnościami. Zaproponuj uczniowi, że na każdej lekcji będziecie rozmawiać przez około 70% czasu, pozostawiając pozostałe 30% na inne działania.
     
    2. Wdrażaj różnorodne ćwiczenia językowe: Rozważ wprowadzenie różnorodnych ćwiczeń językowych, które pozwolą na rozwijanie słuchania, czytania i pisania. Na przykład, przeprowadź krótkie zadania ze słuchaniem, zapisywaniem notatek lub czytaniem tekstów, a następnie omów je z uczniami.
     
    Możesz także stworzyć zadania, które wymagają od uczniów zastosowania gramatyki i słownictwa w konkretnym kontekście. To pozwoli im na bardziej wszechstronne wykorzystanie języka.
     
    3. Postaraj się zrozumieć motywację ucznia: Pamiętaj, że uczniowie, którzy chcą tylko mówić, mogą unikać innych umiejętności, ponieważ czują się w nich mniej pewnie. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć ich motywację i wskazać, dlaczego rozwijanie innych umiejętności jest równie istotne.
     
    Wyjaśnij, że rozwijanie słuchania, czytania i pisania jest kluczowe dla rozwijania ich umiejętności komunikacyjnych. To pozwoli Twoim uczniom zrozumieć język w kontekście i dzięki temu pozyskać większą pewność siebie w różnych sytuacjach życia codziennego.
     
    TEGO NIE RÓB! 
     
    Nie prowadź lekcji typu “pogaduchy”!
     
    Zadanie.  
     
    Czy ten temat jest dla Ciebie ciekawy? Czy ten problem występuje u któregoś z Twoich uczniów? Jak sobie z nim radzisz? Co dodać do mojej listy praktycznych porad?
     
    Jeżeli interesują Cię podobne metodyczne treści, wpisz się na listę osób zainteresowanych moim nowym projektem „Metodyczne Combo” – szczegóły dla zainteresowanych już 9.01. Zapisz się w formularzu poniżej, a otrzymasz informacje o projekcie.
  • Powalczmy z blokadą językową!

    Motywowanie uczniów do mówienia w języku obcym może być wyzwaniem, zwłaszcza jeśli niektórzy z nich cierpią na „blokadę” lub obawiają się używania obcego języka publicznie. W takich przypadkach istnieją strategie, które mogą pomóc rozwiązać ten problem i zmotywować uczniów do aktywnego uczestnictwa w rozmowach w języku obcym. Oto kilka kroków, które możesz podjąć:
     
    Praktyczne rady:
     
    • 1. Wprowadź symboliczny przedmiot: Użyj przedmiotu, który będzie przekazywany między uczniami i symbolizować będzie kolejność mówienia po angielsku. Może to być piłeczka, kubek z flagą angielską, marker lub inny przedmiot z symbolem brytyjskim / amerykańskim / języka, którego nauczasz. Kiedy uczeń trzyma ten przedmiot, tylko on może w danym momencie mówić i tylko w języku obcym.
    •  
    • 2. Daj rolę przewodniczącego: Przydziel uczniowi bardziej cichemu rolę przewodniczącego w konkretnym zadaniu, na przykład w dyskusji klasowej. Ta osoba nie będzie odpowiedzialna za treść zadania, ale za organizację i zarządzanie rozmową, udzielając głosu innym uczniom.
    •  
    • 3. Plan minimum: Przed każdym zadaniem określ konkretny „plan minimum” dla uczniów. Na przykład, każda osoba w parze musi powiedzieć minimum dwa plusy 
    • i dwa minusy lub każda osoba musi wypowiedzieć się bez przerwy przez minimum 15 sekund. To pomoże uczniom zmotywować się do mówienia w jasno określonych granicach. 
    •  
    • 4. Losowanie mówiącego: Jeśli chcesz uniknąć wrażenia, że faworyzujesz jednego    z uczniów, możesz wybierać osoby do wypowiedzi w sposób losowy używając przy tym patyczków laryngologicznych lub aplikacji online. Możesz wykorzystać strony:  wheeldecide.com czy classtools.net.
    •  
    • 5. Ćwiczenia z luką informacyjną: Wykorzystaj ćwiczenia z luką informacyjną (“information gap”), w których uczniowie otrzymają różne informacje  (uczeń A ma inne niż uczeń B). W trakcie trwania ćwiczenia muszą ze sobą  współpracować, aby uzupełnić brakujące części tekstu lub tabeli. To pomaga im aktywnie uczestniczyć w zajęciach i zwiększa  ich pewność siebie w mówieniu.
    TEGO NIE RÓB! 
     
    Nie pozwalaj uczniom “chować się” w Twojej klasie, poprzez dopuszczanie do głosu wciąż tych samych osób. 
     
    Pamiętaj, że to naturalne, iż niektórzy uczniowie są bardziej nieśmiali i potrzebują dodatkowej zachęty do mówienia w języku obcym. Ważne jest, aby stworzyć przyjazne 
    i wspierające środowisko klasowe, gdzie wszyscy czują się swobodnie, uczą się razem 
    i pomagają sobie nawzajem. Często to od atmosfery na lekcji zależy, czy uczeń będzie chciał się wypowiedzieć czy nie. Czy atmosfera w Twojej klasie zawsze sprzyja mówieniu? 
     
    Zadanie.
     
    A co Ty robisz, by ośmielić cichego ucznia? Dodaj jeden z pomysłów do mojej listy. 
     
    Potrzebujesz więcej taki porad? Zobacz mój kurs Korepeytycje z Metodyki